Myanmark

Goedemorgen eerwaarde achterblijvers,

Het is hier 4 uur in de ochtend, terwijl ik deze pagina open realiseer ik me dat het alweer een goede tweeënhalve week geleden is dat ik mijn escapades op het digitale papier heb weggetikt! Ik denk dat het in dit geval een goed teken is. De vele dagen die gepasseerd zijn, zijn gevuld met fantastische activiteiten in het land van de pagoda's en de vele tempels.

Vorige update waren we in Borneo gebleven, waarin mijn duikavonturen te lezen waren. Ik had besloten om de 27ste Maart naar Kuala Lumpur te vliegen om nogmaals bij Dimitri de boel onveilig te maken. Dit betekende dat ik nog een dag of 3 'moest' doorbrengen in het duikdorpje. Uit eerste hand kan ik vertellen dat als je niet duikt...je jezelf te pletter verveeld in zulke dorpjes. Gelukkig werd ik gered door de spreekwoordelijke bel en kon ik na 3 dagen 'relaxen' eindelijk afreizen naar KL.

Mijn bezoek aan Kuala Lumpur had deze keer te maken met het feit dat Bernie Ecclestones Formule 1 circus in town was. Samen met de jongste coureur ter wereld, onze landgenoot 'Max Verstappen'. Voor een duppie zit je in Maleisië niet op de eerste rij, maar wel op de tweede rij. Aangezien al die mensjes daar maar klein van stuk zijn kunnen wij giant westerlingen dit soort activiteiten altijd goed volgen. De race was op zondag 29 Maart, vrijdagavond 27 en zaterdagavond 28 Maart hebben we dan ook volledig in teken gesteld van, u raadt het al......FEEST! Iedereen was wel even toe aan een verzetje en waar kan je dat beter doen dan de ouderwetse boulevard Changkat onveilig maken. Tot in de diepe uurtjes heeft KL kunnen genieten van de flegmatieke dansmoves van de twee Nederlanders en de Duitse huisgenote van Dimitri. Het schijnt dat het heden ten dage nog onderwerp van gesprek is.

Zondag, racedag. Met gezonde spanning en een 'enorme' kater zijn we naar het circuit Sepang getrokken, niet wetende wat ons te wachten stond. Na het Maleisische volkslied en een 6de stek voor de kleine Verstappen in het startschema kon het beginnen. Het bulderende geluid van voorbij razende bolides gaf ons de eerste ronden meteen een soort van kippenvel. Best knap als je bedenkt dat het 35 graden is en je je bier binnen 2 minuten weg moet drinken alvorens het lauw wordt. Eigenlijk kan ik heel kort zijn over deze race, het was een onvergetelijke ervaring. Helemaal als je bedenkt dat de 'kleine' Max 7de is geworden en als jongste coureur ooit ter wereld een aantal Wereldtitel punten heeft verzameld. De kerel is 17 en mag nog niet eens in Nederland achter het stuur kruipen om de openbare weg op te gaan....INDRUKWEKKEND! Gelukkig waren wij getuige van dit stukje geschiedenis.

De rijke nationale oliemaatschappij Petronas is de sponsor van het hele gebeuren. Hen leek het leuk om na de race een 'gratis' concert te geven met Lenny Kravitz in de hoofdrol. Dit was dus inbegrepen in ons ticket. Pffff...na een zwaar weekend en race toch de moed bij elkaar verzameld om onze vriend Lenny aan het werk te zien. Maar nee, Mr. Kravitz houd een verkoudheidje opgelopen dus had de organisatie K-pop ingevlogen. Luister, iedereen die ooit van valse, man liefhebbende, Japanse 15-jarigen heeft gehouden zou aan zijn trekken zijn gekomen. Het wordt betiteld in Azië als 'the next thing'! In mijn ogen wel 'the next thing' in je eigen doucheruimte en nooit op een openbaar podium...hahhaha! Maar ongeacht deze cheesy muziek zijn we gewoon als laatste naar huis gegaan. De reden is simpel, de organisatie had een 'non-muslim only' ruimte gemaakt. Kan je het geloven...alleen westerlingen die dus drinken mogen die ruimte in. Hier kwamen dan ook alle 'blanken' bij elkaar om lekker met elkaar Carlsbergs te tanken. Dit liep al snel uit de hand en het werd een ware discotheek met alle gekkigheid erop en eraan! De rest gaat de geschiedenis boeken in als één van de avonden waarin ik letterlijk meer heb gelachen dan gedronken.

Na een dagje genieten in het zwembad en één van de heftigste onweersbuien hebben meegemaakt, was het tijd om KL achter me te laten. Zou het voor de laatste keer zijn geweest.....wie weet! Mijn nieuwe bestemming deed mijn aderen opzwellen en mijn bloed sneller door mijn lichaam stromen.....MYANMAR! Het voormalige Birma is een land dat pas in 2010 is opengesteld voor toeristen. De voormalige Britse kolonie bevindt zich nu in rustig vaarwater en richt zich voornamelijk op een sterke economische en maatschappelijke ontwikkeling.

Voordat het land overspoelt wordt door toeristen heb ik nu de kans om het e.e.a. te verkennen. De laatste dag van Maart kwam ik aan op het vliegveld van Mandalay. Na een geruisloze visa inklaring, zijn er een aantal dingen die me meteen opvielen. Heb je even.....nou daar komt het. Het landschap heeft veel weg van Midden-Afrika. Eén en al woestijn en droogte, het is een graadje of 45. De mannelijke bewoners eten een soort van beatlevrucht, waardoor ze min of meer verdoofd worden. En waardoor hun tanden min of meer uit hun mond vallen, interessant om te zien. Zoals Erik zou zeggen, een stelletje tandloze versnellingsbakken. Maar ongeacht een aantal fysieke ongemakken door het drukkende weer en rottende gebitten van de Myamesen, durf ik te zeggen dat ze het meest aardige volkje zijn die ik ben tegengekomen.

Ze hebben een soort van innerlijke rust over zich heen, die ze overbrengen op toeristen. Dit werd me de eerste dag in Mandalay meteen duidelijk. Eénmaal aangekomen bij mijn hostel heb ik een fietsje gehuurd en ben de stad gaan verkennen. Als je nagaat dat mensen in deze contreien niet gewend zijn om blanken te zien. Stel je dan een blanke man van rond de 1.90 meter voor, met blondachtig haar op een fiets en je hebt een idee hoe ik werd aangekeken, gedurende mijn fietstripje. Het leek soms wel of ze Jezus himself op een fiets door de stad zagen bewegen, op die manier werd ik bewonderd en soms ook aangeraakt. Dit allemaal om te kijken of mijn witte huidje wel echt is.

De stad Mandalay is niet de meest interessante dus na 1,5 dag werd deze verruild voor 'de' highlight van het land....'BAGAN'! Stad van duizend en één pagoda's! Toeristen mogen niet op gemotoriseerde voertuigen rondcrossen, dus werd ons een E-bike in de maag gesplitst. Ook met die scheurijzers hebben we ons kostelijk gemaakt, gedurende ons bezoek aan tientallen pagoda's. De zonsopgang levert de beroemde plaatjes op met de hete luchtballonen boven de pagoda's tot zover je kan kijken. Jammer genoeg waren we een week te laat voor een groot aantal luchtballonnen, maar de zonsopgang is er nog steeds. Een echte backpacker slaapt in de buitenlucht, dit hebben we dan ook beproefd op de derde avond. Na in slaap gevallen te zijn op het bovenste gedeelte van een heilige tempel werden we wakker met een zonsopgang om van te smullen (zie foto's). Deze avond zijn er veel vriendschappen gesmeed en deze vriendschappen brachten ons naar andere delen van Myanmar (hierover zo dadelijk meer).

Ongeacht de mooie plaatjes en de schitterende vergezichten blijft het soms een uitdaging om 'andere' dingen te vinden dan de gemiddelde backpack toerist. Je wilt niet altijd alles doen wat in een Lonely Planet wordt verteld of wat iemand anders je aanraadt. Dit in ons achterhoofd houdende hadden we met 5 man een plannetje gesmeed om totaal off the beaten track te gaan, zoals dat zo mooi heet. Een Mexicaan, Israëliër, Fransman en een Nederlander zaten een dag later in een privé bus om naar Mount Victoria te togen. Vier dagen hadden we een privé chauffeur tot onze beschikking die ons naar de Myamesische stammen ten westen van het land bracht. Deze stammen leven nog op de primitieve manier, waarbij eigen drinken wordt gefabriceerd, eigen eten wordt verbouwd en in alle andere voorzieningen 'zelf voorzienend' wordt opgetreden. De vrouwen hebben hun hele gezicht getatoeëerd om uit de handen van mogelijke indringers te blijven. Ze maakten zich dus 'expres' lelijk. Deze regel is in 2002 afgeschaft, dus heden ten dage zie je nog steeds getatoeëerde vrouwen, maar dat zal in de naderende toekomst niet meer het geval zijn.

Het is eigenlijk met geen pen te beschrijven hoe men zich voelt als je in zo'n dorpje loopt. Wij maakten gekscherend de opmerking of wij hun aan het bekijken waren of vice versa. Laten we het houden op een wederzijdse interesse voor elkaars uiterlijke verschijnselen. De laatste dag heb ik ook nog mijn 28ste verjaardag mogen vieren. Een mijlpaal die ik graag met geliefden, familie en vriendin had willen vieren. Ongeacht dat dit niet mogelijk was had ik een aantal goede vervangers in mijn tripgenoten. Ze hadden een kleine versnapering als cadeau gehaald en die avond was het nog lang onrustig in het resort waar we verbleven.

Via deze weg wil ik iedereen bedanken voor alle verjaardagswensen en in het bijzonder mijn vriendin die een bijzondere video heeft gemaakt met een aantal verjaardagswensen. Alle mensen die daaraan hebben meegewerkt kan ik alleen maar waarderen. Het doet je toch weer beseffen dat we een goed leven hebben in Nederland. Dat leven zal ik binnenkort ook weer verder gaan oppakken.

De verdere planning voor nu is al even zo spannend, omdat over een paar dagen het Myanmese nieuwjaar eraan komt. Het zogenaamde waterfestival...zoek maar eens op google op! Daarna is de bedoeling om naar Hong Kong en de Fillipijnen te togen. Dus er staat weer een hoop op het schema om te vervullen. Allereerst nog een tweetal weken in dit fantastische land doorbrengen.

Aan allen een hartelijke groet en knuffel