Snorkeling & Diving (Koh Tao, Koh Lanta)

Goedemorgen lieve landgenoten,

Allereerst wil ik even van deze gelegenheid gebruik maken om alle mensen te bedanken, voor de lieve berichtjes op allerlei social media. We ontvangen van alles en het doet ons goed om te weten dat jullie meeleven met onze reis. Ondanks dat ik niet altijd reageer, door gebrek aan internet, luiheid of de vele activiteiten die we hier doen, wilde ik toch even een dankwoord hierover uitspreken. BEDANKT EN BLIJF REAGEREN!

Genoeg slap geouwehoerd, terug naar de orde van de dag. We waren op Koh Phangan gebleven na een geweldig Nieuwjaarsfeest. Hiervan moesten we de nodige dagen bijkomen. We worden er inderdaad niet jonger op en het herstel duurt dan ook ietsiepietsie langer. In het resort dat we geboekt hadden, 'Charm Beach Resort', kon dit prima. Met een dagje Stand up Paddling zoals in het vorige verhaal uitgebreid beschreven en een dag rust waren we weer helemaal opgeladen om 4 januari te gaan overleven. De dag van de 1ste officiële Full Moon Party van 2015. Daarnaast was het ook de dag dat onze Engelse maat Steve Tait zijn 25ste verjaardag ging vieren. Onze vrienden thuis weten wat dat betekent. We hebben een soort en met van bachelor party traditie geïntroduceerd als iemand de grens van 25 levensjaren bereikt. Dit waren Rinke en ik dus ook van plan met onze Steve. Gewapend met een fles rum, lichtgevende hoofdtooi, fluoriserende verf en bucket gingen we onze maat opzoeken. Met een pakkende tekst 'Do me, cause it's my 25th B-day op zijn rug hebben we hem aardig te grazen weten te nemen.

Jammere feit is wel dat hij niet werd 'gedaan' (voor de jongere lezers, vraag mama/papa maar wat dit inhoudt) op het strand van Koh Phangan. Ondanks dit hebben we een fantastische avond gehad, met vele verschillende gezichten. Je kan dansen op de vele beats die worden gedraaid, naar Mushroom Mountain om je dagelijks portie drugs te halen (mits je daarin geïnteresseerd bent), eet kraampjes met honderden soorten streetfood en mijn favoriet, de drankbuckets. Deze avond staat gelukkig, mede dankzij onze maat uit New York, op de gevoelige plaat vastgelegd (zie foto's).

Na de nachtelijke escapades gingen we eindelijk naar ons zo verlagende eiland, Koh Tao. Hetgeen je hier kan doen is duiken. Rinke is hier zijn Open Water aan het halen. Voor diegene die hier niet bekend mee zijn, dit is het eerste certificaat om te Scuba Diven tot 18 meter diepte. Gelukkig is hij met glans geslaagd en mag hij over de hele wereld met een zuurstof tank de onderwater wereld bezichtigen. GEFELICITEERD. Aangezien ik mijn Open Water reeds al 4 jaar geleden had gehaald, behoefte ik alleen een korte opfris cursus. Deze konden we gelukkig samen doen. Zittend op de boot met een gezond portie spanning hebben we alle drills om veilig te duiken nogmaals herhaald. Na een uur van tekst en uitleg mochten we eindelijk het water in. Wat denk je: Een gat ter grootte van mijn kleine teen in één van de buizen waarmee je de BCD opblaast. Als dit niet lukt dan ga je vrij snel naar de bodem van de zee.
Kortweg in begrijpelijke taal, betekende dit dat ik veel oefeningen niet kon uitvoeren en eigenlijk de cursus een beetje in het water viel (woordgrap, snapt u hem, hahah). Gelukkig heeft mijn instructeur me hierna gratis meegenomen op een korte duik, waarbij we een aantal roggen hebben gezien. Dit was simpelweg een fantastische goedmaker.

Naast duiken heeft Koh Tao een mooi relaxte vibe over zich heen. Elke avond doen de strandartiesten fire shows, waarbij stokken, pois, limbo stokken en springtouwen in vuur en vlam worden gezet. Hier worden dan de nodige kunstjes mee uitgehaald en de nodige dronken toeristen mee gelokt. Die gaan dan zonder enige schroom touwtje springen onder een brandend touw, compleet van de wereld. Dit levert een hoop hilariteit en brandwonden op. Alles om de vakantie onvergetelijk te maken, dus een paar brandwonden helpen daar uiteraard bij. Ondergetekende is gelukkig schadevrij gebleven, eerdere ervaringen hebben hierbij gelukkig geholpen.

Toen was daar de dag aangebroken dat we (rinke en ik), samen de onderwaterwereld van Koh Tao gingen we verkennen. Een fantastische duik, die Rinke zijn certificaat opleverde en mij een aantal bijzondere kiekjes van ons tweeën. Dit wordt allemaal mogelijk gemaakt door mijn fantastische camera (genaamd GoPro). Hiermee kan je onderwater films en foto's maken. Oordeel zelf of ze de moeite waard zijn. Deze activiteiten zijn domweg de absolute highlights van onze trip. Ondanks dat het zicht minder was dan ik gewend was bij andere duiken (in Centraal Amerika en Griekenland) was het onderwater leven een zeer rijke. De laatste dag heb ik een poging gedaan om met mijn snorkel haaien en schildpadden te spotten, jammer genoeg is deze missie mislukt. Rinke daarentegen heeft nog een tweetal duiken gedaan, wetende dat zijn laatste weken zijn aangebroken op deze trip.

Na deze onvergetelijke ervaring hebben we de Koh Tao verruild voor de eilanden aan de Andaman Sea. De bekendste daarvan, Koh Phi Phi (bekend van de film 'The Beach', met Leonardo Di Caprio), hebben we overgeslagen. Dat is een feest eiland, waarbij het merendeel van de mensen van voren niet weten of ze van achteren nog leven. Wij wilden wat meer rust inbouwen. Dit kon gelukkig op Koh Lanta. Een prachtige grote parel in de Andaman Sea. We wisten dat het zicht met snorkelen en duiken hier alleen maar beter kon zijn dan aan de andere kant van het vaste land.

Deze theorie hebben we de 2de dag uitgeprobeerd tijdens een georganiseerde snorkeltrip naar het eiland Koh Rok. Green Mango Tours nam ons mee op een 3,5 uur durende boottrip. Naast Rinke, Steve en ik waren er een aantal Westerlingen aan boort en een groep van 10 Chinezen. In een eerder verhaal vertelde ik dat Chinezen één ding heilig stellen als ze op water zitten en dat is hun reddingsvest. Deze dag was niet anders. Ze hadden beter eerst om kots zakjes kunnen vragen, want tenminste de helft gooide hun duurbetaald ontbijt er na een uur varen weer rechtstreeks uit. Gelukkig hebben ze het vol weten te houden (alsof ze een keuze hadden, haha) tot het eiland. Eenmaal aangekomen begon mijn favoriete deel van de dag. De Chinezen moesten het water in, maar niet zonder reddingsvest, nee, want zwemmen kunnen we niet, zei één van die gasten. Dan eerst maar op de foto met die grote meneer uit Nederland, dan hebben we in ieder geval nog iets te lachen thuis. Ik werd letterlijk gebruikt als een fotomodel die met de helft van onze Aziatische medemens moest poseren. Beter kon de dag niet beginnen.

Eenmaal in het water kregen we snorkels en maskers aangereikt. Gelukkig bleven de rijstliefhebbers aan de kant, zodat wij een rustige verkenningstocht konden ondernemen. Het zicht was adembenemend, minimaal tweemaal beter dan tijdens de voorgaande duiken op Koh Tao. We hebben een variëteit van pufferfish, blowfish, nemo's (clownfish) en vele anderen gezien (check foto's). De koralen waren in leven en prachtig van kleur. Zo gauw als je dichtbij komt dan sluiten de koralen zich af om zich te beschermen, dit levert een aantal mooie kiekjes op. Na het snorkelen hebben we genoten van een welverdiende lunch samen met Gangzhou inwoners. Uiteraard stond er rijst op het menu. Tijdens het eten hebben we ze overgehaald om te snorkelen. Wat hebben we gelachen, is met geen toetsenbord te beschrijven.

De tweede plek van de snorkeltrip hebben we een zoal niet grotere verscheidenheid aan soorten en kleuren vissen gezien. Simpelweg een onvergetelijke dag, die werd afgesloten door een boottrip van 3,5 uur naar Koh Lanta. Uiteraard werd het middageten door de Chinezen geschonken aan de bewnoers van de zee. ONVERGETELIJK!!

As we speak ligt Rinke in het water met zijn Scuba Diving Gear om de onderwaterwereld van Koh Haa te bekijken. Foto's hiervan zullen volgende keer worden meegenomen. Ondergetekende heeft een verkoudheid, niets ernstigs, maar hiermee kan duiken 'wel' een gevaar opleveren. Aangezien er nog meer duiktrips op het programma staan, heb ik besloten deze uit te zitten. Gezondheid gaat voor alles. We zijn nog 1 dag samen en dan mag ik de reis in mijn eentje gaan vervolgen. De volgende stop wordt het eiland Koh Lipe, alvorens ik naar Maleisië toog.

We gaan er nog een mooie laaste dag van maken met zijn tweeën en dan zal ik de aankomende weken mijn persoonlijke bevindingen weer neer pennen.

Peace Out