Hanoi - Sapa (tribal village)

Geachte landgenoten,

Daar zijn we weer met een update. Het is alweer een kleine 2 weken geleden sinds we hebben ingecheckt op mijn reis site, dus via deze weg willen we even laten weten dat we het goed maken, gezond zijn en nog steeds genieten met volle teugen.

We sloten af met tuben in het vorige reisverhaal. Nou konden we makkelijk 2 weken in Vang Vieng blijven om lekker rond te dobberen in onze tube, ons lekker bezatten in de tube tussen de bergen, maar we moesten verder. Dit deden we natuurlijk wel in Lao style. Na een aantal weken ben je onderhand al klaar met al die busritten en harde stoelen. We besloten daarom om te gaan kayakken vanuit Vang Vieng naar de hoofdstad van Laos, Vientiane.

Met 3 gidsen, 5 Nederlanders, 3 Amerikanen en 1 Engelsman gewapend, gingen we de ruige woeste rivier trotseren tussen de twee steden. De gidsen hadden ons geprapeerd in onze bootjes en daar begon de tocht. Lekker rustig peddelen, lekker om je heen kijken en vooral elkaar nat kletsen met water. In het middenstuk gingen we op een rotspartij zitten alwaar onze gidsen een Lao style bbq gingen fixen, zodat we met power de stroomversnellingen konden trotseren. Nou ik had er wel wat anders van voorgesteld, 3 kleine stroomversnellingen, die ik in onze eigen wc nog wel kan creëren. Hoewel 1 er ons toch te machtig werd, mollie en ik sloegen als laatste der Mohikanen om met onze kayak. Dit gebeurde nadat 1 van de Nederlanders al omgeslagen was en bijna verdronk (na eigen zeggen dan!!???). Laten we het er op houden dat ze niet het meest avontuurlijke type was, bij het zien van het water ging het al mis, hahaha. Na het kapseizen wilden we natuurlijk meer, maar de koek was op en we moesten dus 6 km peddelen zonder versnellingen. Wel grote spierballen gekregen, maar tevens spierpijn.

Eenmaal aangekomen in Vientiane wisten we meteen dat het een 2 saaie dagen zouden gaan worden. Weinig te doen, weinig vriendelijke mensen en geen leuke eettentjes voor in de avond. Dit allemaal in tegenstelling tot de rest van het land, dat we geweldig vonden. We hebben hier dan ook 1 dag in het krachthonk gezeten, zwembad erbij en sauna gepakt.

Toen het visum geregeld was van onze Engelse maat hebben we besloten om Vientiane zo snel mogelijk achter ons te laten. Niet per vliegtuig, maar voor het eerst in een sleeper bus. De naam zegt het al, een bus om te slapen. Niet voor mensen van mijn lengte in ieder geval, wat een hellllllllll. 26 uur in een veel te kleine ruimte, met 30 stinkende Lao mensen om ons heen, naast het toilet. Ze weten dus exact waar ze de buitenlanders moeten droppen. We hebben ondanks dat wel echt veel gelachen. Bij de grensovergang naar Vietnam werden we net zo behandeld als in de bus. Iedereen mocht in de bus blijven zitten, behalve wij bleekscheten. Wij moesten de 2 km niemandsland tussen Vietnam en Laos in de snikhete zon lopen, hahha. Gelukkig waren we met onze connectie uit New York en een aantal andere buitenlanders, dus we hebben er smakelijk om gelachen.

Eenmaal aangekomen in Hanoi begrijp je de verhalen van andere reizigers. Miljoenen mensen, miljoenen scooters en drukte overal waar je kijkt. Het is niet meteen de beste indruk van Vietnam, maar wel een hele leuk indruk. Het oversteken hier is elke dag een expeditie, ik zal via een paar foto's proberen te laten zien hoe het gaat.

De stad zelf heeft naast het oude kwartier, leuke barretjes, voedseltentjes en plaatselijke marktjes, niet veel te bieden. Toch is het gewoon de vibe die je hier doet houden. Het is de meest centraal gelegen stad in het Noorden, dus deze week onze uitvalsbasis. Na 2 dagen zijn we naar Sapa gegaan. Hoog in de bergen, tegen de Chinese grens aan. Hier wonen allerlei inboorlingen in kleine dorpjes. We besloten om een sleeper bus te pakken en het erop te gokken om daar een 2 daagse trekking te boeken, zonder iets te organiseren in Hanoi.

Nou dat is gelukt hoor, we werden vanaf dat we uitstapten uit de bus belaagd door kleine vrouwtjes van verschillende stammen. Allemaal wilden ze ons wel de bergen laten zien, een overnachting aanbieden en koken. Uiteindelijk hebben we er één gekozen en daar hebben we geen spijt van gekregen. Een topvrouw aan het roer dat was onze gids. Ze sprak Engels, dat ze had geleerd van de reizigers, ze kan niet lezen en schrijven, maar vloeiend praten. We hebben de eerste dag een tocht van circa 17 km gemaakt, alvorens we aankwamen in een klein dorpje van de Da Zai. Bij één van de stamleden gingen we overnachten, inclusief 4 maaltijden. Je moet je hier wel afvragen wat je krijgt, want onze gids vertelde vrolijk dat ze alles eten wat rondloopt, inclusief honden, eenden, slangen enz.

Ze gingen dan ook vrolijk een eend voor onze neus slachten. Gelukkig was dat het voedsel voor de volgende dag en kregen wij vietnamese loempia's met kip. De omgeving is kenmerkend Sapa. Rijstvelden die vanuit de hoogte in de bergen, stapsgewijs naar beneden lopen en op die manier ook worden geïrrigeerd. Een uitzicht dat je zelden zal zien ergens in de wereld en zeker nooit meer vergeet. Na 2 dagen hebben we onze dagtasjes weer gepakt om terug te gaan met een sleeperbus naar Hanoi, alwaar we vandaag zijn aangekomen.

We gaan vanavond naar een wedstrijd voor de Asia Cup, Vietnam vs Fillipijnen. Voor de kwaliteit van het voetbal hoeven we het waarschijnlijk niet te doen, maar de sfeer zal onverminderd zijn dan in Europa of waar dan ook ter wereld. Volgende update zal ik in geur en kleur beschrijven hoe gek de Vietnamezen of wij blanken zijn tijdens deze wedstrijd.

Cheers, het ga jullie goed.