B&B en Sipadan

Geachte lezers en achtervolgers,

De titel doet verraden dat ik het over een bed en breakfast heb, of misschien over mijn stiefvader BB (Bert Berenpas). Maar niets van al dit is waar, het gaat in het volgende verhaal over Borneo (Maleisië, er is namelijk ook een Indonesische kant) en Brunei. De grootste highlight van afgelopen weken is het duiken in Semporna Archipel, volgens onze 'vriend' Jacques Cousteau de beste duikplek ter wereld.

Eerst terug naar waar het allemaal begon, Sumatra. Zonder al te veel problemen vloog ik via KL (afk. Kuala Lumpur) naar het stadje Miri. Een exotische naam met een nog exotischer nachtleven. Maar niet heus, er is zeg maar gerust, HELEMAAL NIETS TE DOEN! Ik kwam hier dan ook niet om het gerstennat uit te proberen (in een moslim land is dat sowieso niet slim) maar om de grotten van Mulu of Niah te zien. Zo geschiedde de volgende dag, na vroeg opgestaan te zijn ben ik in mijn eentje een schamele 100km gaan bussen om bij de Niah grotten uit te komen. Eén van de eerste dagen dat ik letterlijk in mijn eentje was, maar daar kwam na een uur alweer verandering in. Ik ontmoette tijdens mijn grotexpeditie 4 Maleisische Chinezen, het ligt wat ingewikkeld in dit land maar het komt erop neer dat ze 3 grote groepen hebben. Malay, Chinezen en Indiërs. In ruil voor wat entertainment, want dat ben ik gelukkig nog niet verleed, namen de 4 Chineesjes mij mee terug naar de stad.

Ik moet zeggen dat gemiddelde Zuid-Oost Aziaat erg behulpzaam en aardig is. De grotten waren van zeer schone aard waardoor mijn dag meer dan de moeite waard was. Mulu national park heb ik wijselijk overgeslagen, in plaats daarvan ben ik naar de 2de B gegaan, BRUNEI!

In eerste instantie ga je Brunei vergelijken met Singapore. Allebei zeer rijk door de olie en beiden een klein land tussen de landsgrenzen van Maleisië. Niets van al deze vergelijkingen waren de waarheid. Brunei is een onafhankelijke staat geleid door een Sultan. Alle 'onderdanen' zijn enkel en alleen bezig met het dienen van de Sultan. Onze grote vriend met al zijn gouden kettingen heeft zowel alcohol als alle tabakswaren verboden. Je kan je indenken dat ik daar de wildste dagen van mijn reis heb beleefd, hahah. Als enige blanke in het land voelde ik me wel enigszins vereerd. Ik heb uit respect voor de sultan zijn Regelia bekeken. Dit is simpelweg een museum met al zijn pronkstukken en cadeaus van andere grote naties. Het is domweg gezegd een manier om de beste man te verheerlijken. De andere attractie in het kleine oliestaatje is één van de beste bewaarde natuurreservaten op onze aardkloot.

Ik heb op dag twee een poging ondernomen om naar dit natuurreservaat te geraken. Na een goede 2 uur rondvaren en 1 uur rondrijden kwam ik eindelijk aan bij dit stukje ongerepte natuur. Bleek het niet voor backpack toeristen te zijn omdat je alleen met een gids á 150 pegels dit park kan bezoeken. Dus ik ging met een al reeds bijna lege portemonnee gedesillusioneerd weer huiswaarts, nog wel een tiental krokodillen gezien, maar die konden me op dat moment weinig meer interesseren. Ik was eventjes 'zwaar' teleurgesteld in B&B. Ondanks de teleurstellingen heb ik de sfeer toch mogen meemaken in dit marine machtige land.

Kota Kinabalu was een welkome afwisseling, na een paar dagen alleen te zijn geweest waren daar opeens weer engels sprekende mensen te vinden. Kwam in mijn hostel meteen weer een mix van allerlei mensen tegen, waarmee we besloten de 'hoogste berg' te gaan beklimmen van Zuid-Oost Azië. Mount Kinabalu is 4.095 meter gelegen boven zeeniveau en heeft een acceptabele klimroute. Normaliter doe je deze klim in 2 á 3 dagen, zoniet wij op geld beluste backpackers. Na doordrammen bij de receptie van het nationale park hebben we voor elkaar gekregen dat we de klim van 8,7 km naar de top in één en dezelfde dag moesten volbrengen.

Gewapend met een rugzak vol warme kleding, eten en vooral vloeistoffen zijn we om 7.31 lokale tijd begonnen aan deze vermoeiende expeditie. De eerste 6 km waren prima vol te houden en ben dan ook binnen 2,5 uur tot deze hoogte geraakt. We hadden een klein schema meegekregen van de gids dat ons vertelde dat we voor 1 uur 's middags op de top moesten zijn. Het lijkt simpel, maar kan je uit eerste hand vertellen dat die laatste kilometers aanvoelen alsof je walrus op je rug meetilt. De laatste 2,7 km heb ik dan ook in 1 uur en 45 minuten afgelegd. Elke 20 á 30 meter was ik naar adem aan het snakken. Om circa 12.53 heb ik mijn klim voltooid en ben ik de eerste van de Jonkers-clan die de hoogste berg in Zuid-Oost Azië heeft bestegen. Ow ja, toen moesten we ook nog 8,7 km naar beneden....verschrikkelijke aanslag voor je boven benen. Het enige wat het leuk maakt zijn de chinezen en japanners die je tegen komt. Die zijn dezelfde tijd begonnen maar hebben nog maar 4 km afgelegd....iets met korte beentjes denk ik.

De berg is overwonnen, nu de geheimen van de diepe blauwe zee in de Archipel van Semporna. Hier was het allemaal om te doen, duikplek Sipadan. Hieronder heb ik een website neergezet die zegt dat Barracuda point waar we gisteren waren op nr. 1 wereldwijd staat.

Check deze site voor meer informatie. http://travel.cnn.com/explorations/escape/outdoor-adventures/worlds-50-best-dive-sites-895793

Voor de video check facebook (mark jonkers)
https://www.facebook.com/mark.jonkers.54

Voordat we de grote Sipadan gingen we doen, waar maar 120 duikers per dag mogen komen met een getekende permissie ben ik Mabul gaan verkennen. Drie duiken om het e.e.a. weer onder de knie te krijgen, nou dat is een fijne plek om dit te doen. Lobster Wall heeft mijn zintuigen aan het werk gezet en mijn ogen laten blinken. Dit was een lekkere dag om erin te komen.

Nu was dan toch de grote dag aangebroken. Samen met mijn canadese Dive buddy zijn we naar Sipadan gegaan. De eerste duik was in het Mid Reef, waar we een onderwater aquarium zagen. Letterlijke duizenden vissen, met even zoveel kleuren. Een ware speeltuin voor de ware duikers onder ons, helemaal als je praat over zichten van soms 40 tot 50 meter. Deze dag waren we vooral gefocusd op grote vissoorten, zoals de 'bumpheads', 'barracuda's', white and black tip sharks, reef sharks, turtles en de jackfish. Die laatste soort hebben we dus in onze laatste duik bij Barracuda point gezien, duizenden barracuda's en jackfish. Een image die ik nooit meer zal vergeten in mijn leven.

Ik ga er nu maar een einde aan breien voordat ik nog een orgasme krijg, wanneer ik denk aan deze drie duiken. Ik wens één ieder van jullie fijne paasdagen toe.

Voordat ik afsluit nog een kleine mededeling, je kan me vanaf 29 Maart te zien krijgen op RTL sport (of zoiets) als ik toeschouwer ben bij de F1 in Maleisië op het circuit van Sepang. Daarna ga ik het Koninkrijk van Myanmar doorlichten...eens kijken of ze daar van een echte Jonkers houden.

Groetjes