Water, Aqua, Wasser, L'eau en more Water

Hello Aquafestivallers en natgespoten achterblijvers,

Op dit moment heb ik geen benul van de temperatuur in Nederland, maar ik kan je verzekeren dat de heetste dagen van het jaar in Myanmar toch zeker in de maand April plaats vinden. Deze maand staat dan ook in het teken van het Waterfestival. Alvorens wij afreisden naar de politieke hoofdstad Yangon om dit festival van dichtbij mee te maken hadden we nog één halte te goed in het oosten des lands, genaamd Inle Lake. Op dit moment zijn de laatste dagen in Myanmar aangebroken, alvorens ik op de 27ste april via Maleisië naar de Filipijnen vlieg. Deze week staat thuis natuurlijk geheel in het teken van de aanstaande Koningsdag en het bijhorende feestgedruis. Ik zal dan ook op deze dag mijn Oranje shirt uit de backpack trekken om deze dag stilletjes te vieren. Uiteraard verwacht ik van één ieder van jullie dat er goed gefeest zal worden, post zo nu en dan maar een fotootje op facebook zodat ik er onderdeel van kan zijn!

Genoeg sentimentele noten, het is tijd om mijn eigen Koningsdag te gaan beschrijven. Zoals hierboven gezegd waren we eerst vanuit Bagan naar Inle Lake getogen. Dit meer dat in het oosten van Myanmar ligt bevat een drijvende tuin. De enige in zijn soort ter wereld, dus afgaand op die woorden zou het zeker de moeite waard moeten zijn. Eerlijk gezegd was Inle Lake een stilte voor de storm die zou gaan komen in Yangon, niet minder omdat de meeste backpackers, inclusief ikzelf, een lichte buikgriep verwerken moesten. We hebben in die twee dagen ons er nog wel toe kunnen zetten om een mooie boottocht te doen over het meer, waarbij we de drijvende tuin (stond vol in bloei) konden aanschouwen. Na twee dagen in dit rustige dorpje rondgewandeld te hebben brak de 12de april aan, de dag om naar Yangon te gaan.

Niet onbelangrijk om te vermelden is het feit dat op die dag de laatste bussen reden, gedurende een hele week. Gelukkig had ons hostel dit een dag of twee van tevoren kenbaar gemaakt anders waren we mooi in de aap gelogeerd. Het watefestival een 10-daags durend festijn, waarbij er 5 dagen met water wordt gespeeld. U voelt hem al aankomen, een reuze baby als ik, is dit festival op het lijf geschreven. Na een helse rit van een uur of 10, dubbelgevouwen als een pizza tussen twee stoelen, kwamen we aan in de stad. We waren al goed voorbereid met helmpjes, waterkanonnen en zwemkleding. Potveredrie, schijnt dat de eerste dagen het meest saai zijn van allemaal. Zoals de gemiddelde Burmees zou zeggen, wij bouwen het langzaam op. Hahahahah, dat doen ze volgens mij met het hele land, want ik heb de afgelopen weken duizenden halve bouwwerken zien staan. Neem ze trouwens niets kwalijk dat het werktempo hier op een laag pitje staat, het is hier 45+ graden, niet te houwe...! Gezien de temperatuur is een waterfestival dus een welkome afwisseling.

Na een lange avond afwachten was het dan eindelijk Maandag de 13de. Tseee, ik lijk wel een klein kind, maar ik heb er echt naar uitgekeken. We gingen 's ochtends, gewapend met supersoaker, de straten van Yangon op. Overal in de stad heb je grote podia waar tuinslangen, waterspuiten en zelfs kanonnen hangen. Wij blanken werden veelvuldig gevraagd om die podia te bestijgen om de mensen in trucks, vrachtwagens, busjes, stadsbussen, auto's, fietsen en al het andere waarmee ze zich hier op de weg durven te vertonen, nat te spuiten. Eén ding kan ik je verzekeren, je ontkomt niet aan een nat pak. Mocht je ooit naar Myanmar of Thailand (waar het ook wordt gehouden) gaan, laat dan je elektronica achter in je hotel/hostel.

De eerste dagen waren we naar het grote meer gegaan. Al het water wordt hier met grote pompen, aangedreven door generatoren, naar de podia geleid. Het water is op zijn zachts gezegd niet drinkbaar. Dus elk drankje moest je je hand ophouden, want voor je het wist was je aan de dunne na een dagje festivallen. Je drinkt toch al gauw een paar ferme slokken rivierwater. Alhoewel ik locals gewoon een bekertje rivierwater heb zien wegdrinken. Die zullen wel een ander maagsysteem hebben dan wij, want dat raad ik een hond nog af om te drinken..hahaha!
Het mooiste van de twee dagen bij het meer vond ik de kleine kinderen. Al die snotneuzen hebben een geweldige glimlach op hun gezicht en wilden telkens onze pistolen stelen. De interactie die je daardoor krijgt is iets wat me altijd zou bij blijven.

Je ziet het hele land opeens feesten en lachen met elkaar en als de politie niet kijk zie je vele mensen een flesje rum weg tikken. Het is zowaar één groot feest, waarbij het een godswonder is dat er geen ongelukken gebeurd zijn. Overal rijden auto's en trucks die door de mensenmassa's heen gassen. Mensen hangen uit ramen, klimmen op daken van auto's, zitten met 25 man in een kleine laadruimte om nat gespoten te worden. Kortom, één grote gekkenhuis.

Om de omgeving ietwat te veranderen besloten we dag drie om in een laadwagen van een truck te klimmen. Je wordt overigens met open armen ontvangen en zodoende maakt zo'n spontane actie het alleen maar interessanter om met de locals om te gaan. We hebben zo'n beetje de hele dag door de stad gereden met deze familie om de grootste podia af te gaan. Hier rijd je dan langs, waarbij je van top tot teen wordt ondergespoten. De mensen vinden het geweldig om onze blanke koppies te richten en vol gas te geven. We kregen er elke keer veelvuldig van langs. Maar daarnaast vinden ze ons bijzonder en vragen ze ons vaak om op foto's te poseren. Het is een ongewone situatie waar je langzaam aan begint te wennen na enige tijd in het land te zijn.

Na 3 dagen waterknallen waren we er wel klaar mee, we besloten dan ook om het over een hele ander boeg te gooien. Aangezien de bussen niet rijden bleef er nog één vervoersmiddel over, DE TREIN! 's Ochtends togen we naar het treinstation waar we voor niet meer dan 2 dollar een ticket kochten in de upper class. De treinen hier rijden gemiddeld een kilometertje of 30. Langzaam zou je denken, nou snel genoeg als je het mij vraagt. Je schud gedurende de hele rit heen en weer en als zo'n locomotief er meer vaart achter zou zetten dan weet ik zeker dat we allang waren ontspoord. Dit maakte het wel weer tot een onvergetelijke ervaring. De gouden rots was de volgende bestemming en de eerste zuidwaartse plaats die ik samen met een select groepje ging aandoen. In één woord samen te vatten, SAAI! Het is dus letterlijk een rots die goud geschilderd is en dat moet dan religieus zijn...poeh poeh!

Snel door naar de stad met mijn favoriete slogan....GO SLOW, genaamd Mawlawyine (subtropisch hé)! Het leven daar wordt lekker op zijn 11/30ste geleefd. Een strak blauwe hemel, 45 graden en geen werk in het verschiet, zo hebben de inwoners van deze stad het het liefst. In dit enorme tempo gingen wij dan ook lekker mee. In 4 dagen tijd hebben we één klein dagtripje gedaan, waarbij we wat handicraft plekkies hebben bezocht. Eindelijk weet ik nu waar de koksnootmatten, de rubberen elastiekjes en de geweven kleden vandaan komen. Deze dag was dan ook zeer te druk te noemen, want de overige dagen zijn we ZEER SLOW gegaan! Lekker luieren en met een leuke groep de hele dag ouwehoeren tot de tranen over onze wangen rolden. Deze dagen zijn goed om bij te tanken, wat hoog nodig was na het waterfestival.

Alle gekheid op een stokkie, de laatste dagen in Myanmar zijn dan echt aangebroken, alvorens ik voet aan eiland zit op de Filipijnen. Zoals reeds eerder gememoreerd wens ik één ieder van jullie een top Koningsdag toe en hou me op de hoogte van alle dronken escapades. Ik zal op het vliegveld mijn eigen duit in het zakje doen.

In het kort nog even wat ik in het verschiet heb liggen. Op het eiland Boracay zal ik proberen te leren waterskiën en misschien een lesje Kitesurfen ondernemen, alvorens ik naar Donsol ga. Ik raad één ieder aan om dit te googlen, dit plaatsje is namelijk geschikt om met de reus van de zee, de whale shark, te zwemmen. Tot Juni zullen deze beesies zich daar ergens op houden, dus GROTE kans dat deze globetrotter ze gaat spotten (fingers crossed).

Peace out, over en sluiten!

PS: Voorgaande verslag had ik per ongeluk de automatisch mailfunctie uitgezet, dus mocht u hem niet hebben gelezen dan kan je hem op deze site aanklikken! Succes