Kuala Loempia & Singarich

Lieve medemensen,

Na een bewogen 10 dagen ben ik nagenoeg op dezelfde plek als voorheen. Dat wil uiteraard niet zeggen dat ik mijn broodnodige kilometers niet heb afgelegd. Ik heb namelijk weer een aantal honderden kilometers ruimschoots kunnen afvinken. Deze keer heb ik die gelukkig kunnen afleggen met mijn meissie! Zoals ik al tegen haar zei: 'Als je komt, dan laat ik je HEEL Maleisië zien', nou in onderstaand verhaal kun je genieten van zo'n beetje het hele land.

Eind Januari was ik nog in de Cameron Highlands om verdwaald te geraken in de dichte jungle aldaar. De aankomst van Lianne op de luchthaven van Kuala Lumpur op 30 Januari zorgde eindelijk weer eens voor vastigheid. Een datum en tijd dat ik ergens MOEST zijn. Maar wacht, had ik niet een bekende in Kuala Lumpur die ik op kon zoeken. Jaaaaa, de heer Dimitri Goossens, ook bekend als HOOFD, SPONGE OF PIRI-PIRI (voor ingewijden)! Hij is sinds een aantal weken werkzaam in dit deel van de wereld, waarbij zijn thuishaven in Kuala Lumpur ligt. Om deze reden besloot ik om 28 januari vanuit de Highlands naar KL af te reizen om hem op te zoeken.

Dit was op zijn zachts gezegd, geen slechte keuze. Hij bekleed een mooi appartement op één van de hoogste etages van een flat buiten het stadscentrum. Het uitzicht is adembenemend (zie foto's) en de activiteiten ter ontspanning en ontsnapping van het drukke stadsleven zijn evenwel ondenkbaar. Ik noem maar een handvol: een rooftop zwembad, een skybar, tennisbanen etc. etc.! U voelt hem al, een welkome afwisseling in mijn nomaden bestaan. Ondanks deze luxe, was het weer zien met mijn oude voetbalmaat het mooiste.

De eerste twee avonden zijn we, na een aantal versnaperingen thuis te hebben genuttigd, de binnenstad onveilig gaan maken. Waar kan je beter eten dan in Chinatown of Little India (by far mijn favoriet) en beter feesten dan rondom 'the Petronas Towers'! Zo gezegd, zo gedaan. Met een bak vol noodles in onze maag gingen we naar de befaamde Beach Club. Iedereen die een aantal weken het programma 'Opgelicht in het Buitenland' (of iets in die trant) heeft gezien, heeft kennis gemaakt met de hoofdrolspelers in onze avond uit.
Dimitri heeft mij een stuk van dit programma laten zien voordat wij na die tent gingen, geloof het of niet, alle mensen in die film staan er vandaag de dag nog. Nu de hamvraag; 'Waarom is deze tent zo bekend en wat gebeurt er in the Beach Club. Nou, het antwoord is vrij eenvoudig. Het is de bekendste hoerenbar in Maleisië, waardoor de stad omgedoopt wordt tot Kuala Lumphoer.

Ik moet zeggen een geweldige ervaring om naar binnen te gaan, waar het gemiddelde 3 vrouwen op 1 man is. Ondanks dat je je ogen uitkijkt moet je wel je vinger op je pilsie houden, anders wordt je de volgende dag wakker in een wildvreemde omgeving, zonder portemonnee en mobiel. Terugkomend op het programma was dat ook de reden dat dit werd uitgezonden. Je wordt gedrogeerd en ze nemen alles van je af, zodra je in slaap valt. Gelukkig werden Dimi en ik de volgende dag wakker op de 33ste etage, met een prachtig uitzicht, oftewel: THUIS!.

De 30ste is aangebroken en ik stap met een raar onderbuik gevoel in de taxi om naar het vliegveld te gaan. Het onderbuik gevoel zijn voornamelijk zenuwen. Na 3 maanden ga ik Lianne weer voor het eerst vasthouden en knuffelen. Na een uur gewacht te hebben bij de ARRIVAL GATE kwam ze eindelijk naar buiten. Een fijn weerzien, die we diezelfde avond samen met dimi hebben omgetoverd tot een gezellig avond/ochtend uit. De volgende dag kon ze dan ook bijkomen rondom één van de vele zwembaden die het complex rijk is. Na een uitgebreide sushi vreetpartij hebben we Lianne nog even de ins en outs laten zien van het sex toerisme in KL. We vielen weer eens met de neus in de boter. De politie hield een razzia, wat betekent dat ze een zoete inval deden in de Beach Club. Gelukkig waren wij daar niet als klanten te vinden..hahahha! Ze rekenden alle zogenaamde 'beoefenaars van het oudste beroep ter wereld' in, op gronde van geen geldige verblijfsvergunning....hahha! Als ze maar ergens geld aan kunnen verdienen.

Na 4 dagen (voor mij) en 2 dagen (voor Lianne) hadden we genoeg gehoerd en gesloerd in KL hebben we de stad vaarwel gezegd. Uiteraard wil ik via deze weg Dimi bedanken voor zijn uitmuntende gastvrijheid.
We vervolgden onze weg naar Melaka, een oude Nederlandse kolonie uit de 16e eeuw. Voor mensen die van geschiedenis houden een geweldige stad. Voor jonge mensen die van activiteiten houden een 'waste of time'. Ondanks dat we een leuke dag ervan gemaakt hebben, mede door toedoen van de verlichte 'Frozen' fietsen die ze daar hebben, zijn we de dag daarna snel doorgereisd.

Op ons wachtte namelijk het volgende land (stad). Singapore genaamd, afkomstig van Singa Pura, wat Lion City betekent. Na een half uurtje zeiden we al tegen elkaar dat ze het beter SingaRich hadden kunnen noemen. Wolkenkrabbers, Lamborghini's, Kastelen, Shopping Malls en alles wat een speeltuin voor rijke mensen bezit. Na een lange zoektocht naar een hostel kwamen we uiteindelijk uit in Little India. We vielen met de neus in de spreekwoordelijke boter want het hostel organiseerde een 'gratis' toer met scooters. Enige nuance is op zijn plaats, deze scooters waren dus steps, op deze dingen is geen motorblok te vinden. Dus we moesten ons voortstuwen op de old fashioned way, middels spierkracht (waar we genoeg van hebben, dat voelde ik de volgende dag toen ik uit bed kwam, pfffff, SPIERPIJN)!

De steps waren een fantastische afwisseling in deze goed georganiseerde, maar drukke stad. We hebben in een tijdsbestek van 4 uurtjes alle belangrijke en mooie delen van de binnenstad en haven aanschouwt. Inclusief 2 lichtshows die hier gewoon gratis worden weggegeven (Nederland neem daar eens een voorbeeld aan, GRATIS!!!). Onze gids loodste ons naar één van de velen FOOD CENTRES, waar je uit de vele stallen met verschillende etenswaren een keuze kan maken. Ik lieg niet als ik zeg dat dit één van de indrukwekkendste steden is die ik ooit heb gezien in mijn leven. Één feit wil ik jullie niet onthouden, tijdens de step toer was ik een leuke film aan het maken. We gingen door de shopping mall heen, met een gangetje van 20/30 km/h en niets vermoedend was ik de groep, Lianne en mezelf aan het filmen. Toen daar opeens een glazen plaat in het midden van het gangpad zat, gelukkig werd ik op het nippertje gewaarschuwd door één van de jongens. Anders hadden ze nu mijn lichaamsafdruk in een glazen pui zitten (had wel een mooi aandenken geweest, maar dan had ik waarschijnlijk ook Singapore Hospital van binnen gezien ;).

Tip van de dag: Voor de alcoholi onder ons kan ik je afraden om naar Maleisië of Singapore te gaan. Met gemiddelde prijzen rond de 8 a 10 euro voor een biertje drink je een stuk minder fijn. Dit hebben we dan ook grotendeels achterwege gelaten, niet in de minste plaats omdat we 'Southern Ridges' gingen verkennen. Een regenwoud midden in de stad. ADEMBENEMEND, dat is het enige dat ik kan bedenken. SPIERPIJN is het tweede wat ik kan bedenken en VOEDSEL is het derde wat ik kan bedenken. Ondanks de mooie trip hadden wij natuurlijk weer eens niets meegenomen, afgezien van een bakkie water. Na 3 uur door de jungle te hebben gedwaald, bang voor apen (Lianne!!!), kwamen we gelukkig weer in de bewoonde wereld, waar we dan ook als een stel apen hebben gegeten. Singapore was een geslaagde trip, zouden we dit vast kunnen houden.

Nee, natuurlijk niet. Als Jut en Jul op reis zijn gebeurt er altijd iets onverwachts. Zo ook, deze trip. We hadden afgesproken om naar de Oostelijke eilanden te gaan. Het was algemeen bekend dat tijdens de Moesson (regenseizoen), de boottijden aangepast worden en de eilanden eigenlijk NIET de moeite waard zijn. Eenmaal aangekomen bij de haven hadden we het volgende, al zeg ik het zelf, geniale gesprek. Ik: 'Gaat er vandaag/vanmiddag een boot naar de eilanden, zo ja, hoe laat'? Malay: 'Ja, vandaag gaat er een boot'? Ik: 'Mooi, hoe laat kunnen we meevaren'? Malay: 'Morgen'? Ik: 'Morgen'? Malay: 'Ja, morgen gaat de eerste boot'! Ik: 'Ja, maar vandaag gaat er toch een boot'? Malay: 'Ja, vandaag gaat er een boot'! De boot gaat om 9 uur 's ochtends. Wat denk je, staan we daar om 1 uur 's middags dit gesprek te voeren, hahahah! Bijzondere mensen, snappen geen snars van Engels. Kortom, wij zaten vast in Mersing, een gat waar je zsm uit wil. Dan maar naar Taman Negara, het oudste regenwoud van de wereld. Met mooie trekkingen e.d.! Na een bustocht van 9 uur en dodemans taxi rit liggen we voldaan in ons bedje.

Wachtend op één van de mooiere jungles van dit deel van de aarde. Of we het er levend van af brengen gaat u leven in het volgende deel (Of dus niet..ahhaah!).

Vanuit een vochtig Taman Negara, zeg ik, los ballos en tot snel.

xx